پشتو شعرونه
زه به جنت ته د پښتو سره ځم
تل به په لار د مـــــــــــــــــــــېړنو سره ځم
يمه پښـــــــــــتون د پښـــــــتنو سره ځم
د ملـــــيت نمـــــــــــــــــــره د پرخې په څېر
ســـــــــــــتا د دې شوخو پلوشو سره ځم
دا چـــــــــې خــــــــــرد هم په ملت ځاروي
زه دې همــــــــــــداسې لـــــــېونو سره ځم
پام كـــــــــــــوه زه هغـــــــــــــــه نظر نه يمه
چــــــــــــــــې به په دود د سپېلنو سره ځم
وايي اغـــــــــيار چــــــــــــې د دوزخ ژبه ده
زه به جنت ته د پښــــــــــــــــــــــتو سره ځم
راســـــتنېدى چې نه شي وخت خو نه يم
خـــــــــو د حــــــــالت د تقاضــــــو سره ځم
كړمه جــــــــــهان چې د پښــــــتون ځملي
د خـــــــــپلو پېغلو حـــــــــوصلو سره ځم
وړم مســـــــــــتقبل ته د ماضي روايات
زه د خپل حـــــــــــــــــال د ولولو سره ځم
څــو چې راغونډ په يو مركز يې نه كړم
<<<<<<<<<>>>>>>>>>
سر مې جار ستا له نامه
سر مې جار ستا له نامه پښتونستانه
ستا نوم مې نقش شوی په ځيګر دی
پښتانه به ژوندون څه کړي بې له تانه
هر يو ايښي ستا په مينه مال وسر دی
سر مې جارشه ستا د لوړو لوړو غرونه
له غيرته چې هر يو جګ تر اسمان دی
صدقه شم ستا د ګرانو پښتنو نه
چې منلۍ ستا خدمت په ټينګ ايمان دی
دښمن کله بری وړی شي له هغو نه
که هر څو مکر و فريب کې پهلوان دی
ميړنو ګويا ښکاره کړ له ميړانه
ځکه سور بيرغ هر ځای کې لروبر دی
په هر ځای کې چې اصيل پښتون زاده وي
خاص الخاص پښتونستان له خدايه غواړي
هغه څوک چې بې غيرت حرامزاده وي
ټيټې سترګې به د بل لور ته ولاړ وي
اولاده به يې پس له مرګه شرمنده وي
د وګړو د پېغور ځنې به ژاړي
خپل اولاد ته پيغور نه پريږدي له ځانه
هغه څوک چې د سوچه پښتون پسر وي
نارينه توب د پښتنو طبعي عادت دی
بلې بلې چې رښتيا سره پښتون وي
دوی ليدلي د ازاد ژوندون لذت دی
مرګ يې بولي چې محکوم د دوی ژوندون وي
څه ناڅه که يې په کور کې عداوت دی
خو دښمن د پاره بيا په يو تړون وي
پښتون نه دی په شا تللی له ميدانه
ټول جهان و ته ښکاره لکه د لمر دی
چې خپل واک او اقتدار يې د ځان نه وي
که نواب وي صدقه شه ما ملنګ نه
عاجزۍ کې څه پروا د انسان نه وي
خدای دې مانه کړي عاجز له نام و ننګ نه
چې په مال و سر ايسار په ميدان نه وي
جار قربان شه د پښتون د تورې شرنګ نه
خو زما ملنګ جان زړه دی پرې روښانه
نن د هر زلمي په لاس د ننګ خنجر دی
<<<<<<<<<>>>>>>>>>
غزل
بيا دې صحي نکړم په هغو سترګو
يو ځلې هم هغسې په مړو سترګو
خير دی که زما سترګې دې بدې شي
ته خو راته ګوره په دا ښو سترګو
زه دې کړم اشنا د شوګيرو سره
وړي مې خوبونه ستا اودو سترګو
زه يم چې د زړه په سترګو تا وينم
چا رڼا ليدلې په ړندو سترګو
څومره ترېنه وږي دي حيران يمه
سترګې د خاطر ستا د مړو سترګو
<<<<<<<<<>>>>>>>>>
غزل
چاچې ايښی دا شين خال ستا په جبين دي
زما زړه هم د هغه د لاسه شين دی
ستا امېل کښې يې سل زړونه دي پېيلي
چا جوړ کړی ستا د غاړې لونګين دی
جوړه شوې يې د لمر له پلوشو نه
ستا د عشق پر حرارت مې دا يقين دی
سور سالو دې سره لمبه ده نه پوهېږم
که زما د زړه په سرو وينو رنګين دی
د جمال پرښتې ته چې جوړولې
ورلېږلی چا سلام چا آفرين دی
معجزه ته د قدرت او د خلقت يې
په رښتيا چې خدای ج احسن الخالقين دی
خدای ج دې ساته په امان له بدو سترګو
دا دوعا د پښتو زمونږ آمين دی
<<<<<<<<<>>>>>>>>>
ای زما وطنه
ای زمـــــــا وطنه د لعلونو خــــزانې زما
ستا هره دره کې دي د تورو نښانې زما
ستا سر چې وي ټيټ نو به زه شان او شوکت څه کړمه
ته چې خوارو ځار يې زه به مال او دولت څه کړمه
ته چې وران ويجاړ يې زه به خوب او راحت څه کړمه
مسته به دې خاوره کړم په مينه مستانې زما
ای زما وطنه
عقل مې ايرې شه ستا لپاره د فکرونو نه
سترګي مې قربان شه ستا لپاره د سوچونو نه
ځار شمه قربان شم ستا د خاورو د کورونو نه
ستا زړه کې پرتې دي ټولې تلې زمانې زما
ای زما وطنه
يا به دې زه سيال کړمه وطنه د جهان
يا به ستا په پښو کې تورې خاورې کړمه ځان
ځان به دړې وړې کړم خو تا به کړم ودان
نر يمه، پښتون يم تاته يادې افسانې زما
ای زما وطنه
